I 1647 fekk Bergen postsamband med Christiania, og vart den første byen i landet med eigen postmeister. Mellom Bergen og Trondheim var det inga fast hovudveg før postruta mellom kystbyane vart vedteken i 1785, og fram til då måtte alle brev gå via Christiania, noko som var svært tungvindt og tidkrevjande.

I Bergen følgde Den Trondhjemske postvei ein gammal rideveg ut av byen som kryssa fleire fjell. Sjølv etter oppgraderingar som følgde etter 1785 var dette ei strekning av postvegen som reisande klaga mykje over og som fleire stader ikkje hadde fullgod «postvegstandard». Til det var vegen for smal og for bratt, noko som førte medførte at den aldri vart brukande til anna enn ein kløv- og rideveg der ryttaren helst gjekk av hesten i dei brattaste kleivane. Først på slutten av 1800-talet vart vegen avlasta av ein moderne chaussé som slynga seg i sløyfer opp Munkebotn og over Sandviksfjellet til Eidsvåg, og som gjorde det mogleg å køyre opp bakkane med hest og vogn.